این کتاب یکی از کتاب های مورد علاقه ی منه. فالاچی طوری با واژه ها روحتو به بازی می گیره که وقتی کتاب تموم میشه احساس می کنی این تویی که تموم شدی باشگاه مشت زنی...
چیز جالبی که همیشه در مورد این کتاب برای من وجود داره اینه که ناشرها دومین رمانش : هیولاهای نامرئی رو رد کردن به این علت که بیش از حد آزار د باشگاه مشت زنی...